Бір Ару келіп өксіп тұр он сегіздегі.
Қан-жоса – сұмдық! Соғыстың көрсең –
Іздері!
Мен тұрмын алдын көзімнің басып бір тұман:
Үрейлі ойдан қай жаққа қашып құтылам?!
Ару қыз!
Жүрші менімен!
Мұңлық қарағым!
Эрмитаж деген мұхитқа сүңгіп барамын:
Соңымнан ерді аруым,
Күйкі ойлардың бәрін де қоныштан басып,
Эрмитаж жаққа жөнелдік –
Соғыстан қашып!
О, сұмдық!
Мұнда
Тағы кім
Шақырды мұны?!
Алдымда –
Брюллов:
«Помпейдің ақырғы түні».
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК