Үстелімде шарап қалған ішілмей,
Құмырада раушан гүл сарғайған.
Өмір менің ұзақ көрген түсімдей,
Дүниеге жұпар шашып маңдайдан.
Сәуле іздедім қырдың қызыл гүлінен,
Қалам қалған ақынменен дерті егіз.
Құшағымда талықсыды түнімен,
Өмірімнен өлең іздеп ерке қыз.
Біздің жаққа таң сәулесі кеш түсер,
Ерте бастап кетсек те есіл өмірді.
Жүрегімде қоздап тұрған ескі шер,
Ерке қыздың жанарынан төгілді.
Хамит Есеман