Енді бірін кім десең,
Жеті аршын жарым бойы бар,
Адамнан артық біткен сойы бар,
Артынан келген дұшпанға
Көрсететін тойы бар.
Жауырыны жазық, мойны ұзын,
Оқ тартқанда қолы ұзын,
Маңдайының арасы
Екі қарыс, екі елі,
Дулыға сыймас шекелі.
Оның бір несін сұрайсың?
Ол кісінің ішінде
Текперден жалғыз аттанған
Көкшенің ұлы Қосай бар.
Енді бірін кім десең,
Тебінгісін терге шіріткен,
Терлігін майдай еріткен.
Адырнасын атқа алған,
Атқан оғын тайға алған.
Адырнасын ала өгіздей мөңіреткен,
Дұспанын сауулы інгендей еңіреткен.
Құралай көрсе көзге атқан,
Құланды көрсе белге атқан.
Оң келгенін оң атқан,
Сол келгенін сол атқан,
Солақай тартса құлатқан.
Құйқылжыған құла жирен ат мінген,
Құйрығын келтесінен шарт түйген,
Мұрат Мөңкеұлы