Сырдария атылып жардан асып,
Шым үйлерді толқындар қалған басып.
Көктем күні кемпір-шал далада жүр,
Үй орнына тұрғызып талдан лашық.
Тауды үйіріп, шалқадан түсірердей,
Сұп-сұр болып бұрқанған түсі дүлей.
Таң алдында тағыдай тарпа бас сап,
Бейғам елдің туғызған ішіне үрей.
Көрген адам құлазып, татыр жердей
Қаны қайнап түтейді тақыр шөлдей.
Орын теуіп сортаңнан ойдым-ойдым,
Сырдың суы жайғасып жатыр көлдей.
Толқындардың төсінде сайран салып,
Кеше жүрген ақындар жайнаң қағып.
Түн ішінде өзгеріп шыға келген
Қармақшыға қарайды қайран қалып.
Дариямен алысып, ағынды өрлей
Дүлей күшке дүлей боп дамыл бермей,
Толқындарды тосады тосқауыл боп
Айқастағы Қармақшы жауынгердей.
Сырбай Мәуленов