1
Түн күндіздей жап-жарық,
Жерді жуған қызыл қан.
Аспанның ішін ақтарып,
От қанжары сызылған.
Жанып орман өртеніп,
Жатыр өліп жолда аттар.
Дүниені тұр көтеріп
Иығымен солдаттар.
2
Әдемі қыздар – ақ гүлдер
Алыстап кетті қияға.
Жұлдызды түндер, шат күндер
Жып-жылы қалды ұяда.
Тотықұс болып тағы ұшып,
Түсіме кірді таң алды.
Ұйықтаған арман талықсып,
Қайтадан күліп оянды.
Жалынын оқтар жайды да,
Бүркеді түтін ай төсін.
Қызғанды менен айды да,
Амалың бар ма қайтесің.
3
Түнді көзбен жөнелтіп,
Таңды көзбен атырып,
Сен келесің мені ертіп,
Шаңқай түске шақырып.
Қанды майдан асуда
Келем оққа ілінбей.
Жебеп мені қасымда
Бірге жүрсің білінбей.
4
Ел айықты дертінен,
Жер айықты өртінен.
Көл толқыды көркімен,
Жел шалқыды еркімен.
Жеңіп шықтық біз ақыр,
Бұраң-бұраң жол жатыр.
Көңіл – сергек,
көз – батыр,
Қимылдады қол батыл.
Төсінде айы тұтылып,
Аппақ жүзін қан басқан.
Кіреукесін сыпырып,
Бір сілкініп алды аспан.
Соғыс жайпап таптаған
Келді дала күйіне.
Өзің өрттен сақтаған,
Өзіңе ыстық дүние.
5
Соғыс бір сұмдық өрт,
Тас жанды, жер күйіп.
Кек топан —құдірет,
Өшірді сел құйып.
Солдат тұр шинельді
Арқалап жетімді.
Келешек күндерді
Көтерген секілді.
Сырбай Мәуленов