Шыға алмай шаруасы боп күн алданып,
Төңірек тұна қалған мұнарланып.
Селдіреп сирек біткен орман жатыр,
Бұлдырап бұлт астында бұлаң қағып.
Астында самолеттің қанатының
Жатқандай алып еркін дала тыным.
Аспанға аяғын ол салған шақта
Сол бір күн дәл осылай болатұғын.
О, ғажап, мынау не екен, мынау не екен!
Кім көрген бұл жағдайды мұнан бөтен.
Тартқандай самолетті бір магнит
Әлде ол жерді жапқан тұман ба екен?
Жас ұшқыш өтті үстінен он айналып,
Толғанды талай қиял ойына алып.
Астында ауыр жылжып тұман жатты,
Кілегей көк темірдей қоюланып..
Сырбай Мәуленов