Бір сәтте жалт бұрылып, кілт тоқтады,
Кез еді түсе берген белден асып…
Келгендей дертті жанның халін сұрай,
Сол жерді тұрды барлап тамыршыдай.
Ішінен әдетінше күбірледі:
– Бергей, – деп, – сәтін салып, емін құдай.
Жанары ашылмапты-ау, жарықтық-ай,
Қиын ба, қылам десе ғаріп құдай!
Байғұстың бір сауабын алайыншы,
Кетпенмен бетін ашып, барып былай… –
Жанары ашылмаса бұл бір қайғы,
Жалынып байғұс бұлақ былдырлайды.
«Бағыңды адал ниет адам ашып,
Сағыңды жақсы кісі сындырмайды».
Кетпенді қалды шалың басып-басып,
Астынан шықты бұлақ асып-тасып.
Жүгірді жылғалардың бойыменен,
Шашуын қуаныштан шашып-шашып.
Шал тұрды масаттанып, жайраң қағып,
Күшіне қара жердің қайран қалып.
Беттеді бала бұлақ шөлге қарай,
Сарқырап көні кепкен сайларға ағып.
Бір байлық осы болар сарқылмаған,
Қарт атам еске алады сол күнді әман.
Жүйткіді жон үстінде жәннат бұлақ,
Кетпеннің ай жүзіндей жалтылдаған.
Қуанбас дәл сол күні ата мұндай,
Қарық қып қалың елді қапа қылмай.
…Талай жыл. Артқа тастап айды, аптаны,
Құлындай күндер зулап, ойнақтады.
Сол жерден үйір-үйір жылқы шығып,
Сол жерден отар-отар қой қаптады.
Кетпеннің құдіреті байқалып бір,
Сол жерде жасыл егін жайқалып тұр.
Баяғы қарияның бір еңкейген
Еңбегін қалың елім қайтарып тұр.
Көп болды қарт атамның көз жұмғалы,
Шешіліп сондағы бір сөздің мәні,
«Байғұстың бұдан былай бағы жанар,
Тағдырдың мені бүйтіп кез қылғаны».
Болмасаң адамзатқа – досқа сенер,
Онда сен өміріңмен қоштаса бер.
…Тағдыры тас бұлақтың немен бітер,
Кез келіп атам көзін ашпаса егер?
Орынсыз өкпеменен өтті кей күн,
Өршуін жаным қалар от-дүлейдің.
Бір бұлақ көзі ашылмай жатқан болса,
Жақсы адам жолықса екен деп тілеймін.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ