Қайран Аха!
Өзіңмен сырласайын.
Сырласайын – мауқымды бір басайын.
Бұлт астынан жарқ етіп шыға келген
Құшағымды өзіңдей Күнге ашайын.
Алдыменен алайын мақұлдасып,
Мақұлдасып, сонан соң ақылдасып.
Зымырайын заманның аңғарымен
Шындық деген тұлпарға тақым басып.
Ахаң, Ахаң!
Ғажайып Ахаң, Ахаң!
Кешіре гөр атыңды атамасам.
Өзің еккен егіннің диханы боп,
Арам шөбін болмайды отамасам.
Бұлақ көрдім биіктен – тау басынан,
Соған барам шөлдесем – қаталасам.
Ойсыраған орының толмаса да,
Күтті сені қанша жыл – Ел босаға.
Амал нешік?!.
Дәстүрден тайды халқым,
Аққуларды атуға болмаса да!
Әлдекімге білігің жақпады ма,
Әлдекімге ұлы ұғым жақпады ма?
Пайғамбардың жасына жеткен шалды
Ақ-қарасын айырмай атқаны ма?!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ