Күркілдеп көкірегі тұмауратқан,
Келді қыс қабағына қырау қатқан.
Аспанның белуарлап ақшыл төсін,
Түсіріп боз пердесін тұман жапқан.
Аязда торығатын таппай пана,
Емес бұл ертедегі құба дала.
Мұз қатып иегіне қыс қысылып,
Кіре алмай бүрсең қағып тұр қораға.
Сырбай Мәуленов