Ақырын күліп таң атқанда,
Көк атылас жамылып.
Кең даланы оятқанда,
Таң дабылы қағылып.
Көрем сонда өз елімнің
Асқар таудай табысын.
Көрем сонда өзенімнің
Алып қашқан ағысын.
Көрем сонда мұнар тартқан
Туған жердің шыңдарын.
Жапырағын жайып жатқан,
Қалың орман нуларын.
Көрем сонда колхоз қызын,
Тал құрығын қолға алған.
Көрем оның нұрлы жүзін,
Ел бақытын ойланған.
Көрем сонда диқан қартты,
Баптап жүрген егінін.
Көрем сонда мархабатты
Бүкіл елдің өмірін.
Ақырын күліп таң атқанда,
Көз жіберем ертемен.
Тамашалап таң кете алмай,
Тұрады екен өлкеден.
Сырбай Мәуленов