Ақ орда,
Арғы
бетте –
Хан шатыры.
Саусақтай
Сансыз үйлер
Самсап ірі.
Қайраулы
Ақ семсері әлі күнге,
Жалғанның өтсе-дағы қанша күні.
Есілдің
Екі жағы
Абаттанып,
Көруге
Тұра алмай тұр
Тағат тауып.
Дайын тұр тыныштығы қыбыр етсе,
Шығуға
Шабуылға
Тағы аттанып…
Басына аумайтындай бақ тұнғасын,
Біледі ел –
Мұндай қала таптырмасын.
Бөгенбай –
Ол да өзінің даңғылымен –
Дайын тұр жіберуге аттың басын.
Бағыты –
Ерейментау –
Жер кіндігі.
Елең ғып
Ерек ерді
Ел тірлігі.
Қолын
да –
Қос тізгіні
Арғымақтың,
Ежелден армандаған –
Еркіндігі.
Ел риза батырлардың жорығына,
Астана
Асқақ қонған орынына.
Даңғылы Қабанбайдың зулап барып,
Тірелер өзі жатқан қорымына.
Ақ орда
Айналасы –
Ат шаптырым.
Өзінің танытып тұр асқақтығын.
Бір Батыр –
Тәуелсіздік Туы қолда
Барады
Туған елді бастап бүгін.
Астана –
Тасы жауһар асыл әлі,
Керемет келбетіне бас ұрады.
Алаңдап «Мәңгілік ел»
Алаңына –
Көруге Елбасыны асығады.
Есілдің арғы жағы, бергі жағы,
Шабыттың толас тауып шер-құмары.
Ақ орда
Көк туымен қол бұлғайды,
Сенімді
Жердің нұры,
Елдің ары.
Ақ орда –
Асыл т
ұлға,
Бақ мекенім,
Жаныңа жоламайды жат-бөтенің.
Жалғанда оттай жанған сені көріп,
Сеземін бұл дүние тәтті екенін.
Тау қандай,
Дала қандай,
Қиыр қандай?!
Бар өзен Астанаға құйылғандай.
Жердегі
Мол береке,
Қазына-құт
Қазақтың маңдайына бұйырғандай.
Астана сыймағандай жер төсіне,
Елімнің айналып тұр еркесіне.
Әдейі Астанаға алып келген
Ұқсайды Алатаудың өркешіне.
Ұшсаң да
Айға барып,
Күнді айнала,
Таңғалып,
Талып түсіп,
Тіл байлана…
Ғаламды
Қаншама рет шарласаң да,
Табылмас дүниеде мұндай қала!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ