Мал басыңды сақтаған,
Жалғасыңды,
Миға соққан бəкене балға
Сынды.
Сол соққының табында сарын қақсап,
Тас бетіне тамаша таңба
Сіңді.
Асықтырды сол таңба тағат
Тартып,
Түн кеміді, есесі таң атты
Артық.
Маң уақыт арбасы батады
Аунап,
Күн астына біреу тұр
Садақ тартып.
Оқ – уақыт өткен шақ,
Тастан шұбап,
Сана затыңа демеу бер,
Бас қамшылап.
Ұлып барып ұшқындай сөніп
Жатыр,
Суылынан жебенің
Жас тамшылап.
СҰРАҒАН РАХМЕТ