Көлеңкелеп сая ағашты,
көп қыдырған сол күндер!..
Болды ақыры аяқ-асты
аңсап келген мөлдір көл…
Жүз құбылып енді реңі
жапырылып жас шалғын,
жанарың да мөлдіреді
жұлдызындай ақшамның.
Қыр гүліндей үлбіредің,
құрғыр ерін құртады-ау!
Жалған яки шын күлерін
білмей тұрған жұрт анау.
Маңдайыма бұйырмаған,
бағым ба едің, кім білген,
талай қайық шиырлаған
суға төніп тұрдым мен.
Көрдің сонда кімді лайық,
көлдің беті түрленіп.
Қалт-құлт етіп тұрды қайық,
екеуміз де мінбедік.
Салды басқа жолға мені
көп қыдырған сол күндер.
Аяқ-асты болған еді
аңсап барған мөлдір көл..
Сәкен Иманасов