Достар-ай, ойда жоқта көбің келіп,
Бір жасап қалғанымды-ай, Төрім кеңіп!
Күңгірттеу көрінетін кейінгі кез
Дүнием жүре берді-ау көңілденіп!
Бұл күндер бола түскен кінәшылдау,
Анамның қабағы да бір ашылды-ау!
Апыр-ау, күні ашылды-ау аспанымның,
Барлығын басқа мұңның қыр асырды-ау!
Құдай-ау, соңғы кездер бірің келмей,
Жүруші ем сыры бар деп, мұның нендей…
Аруағынан ұрпағын айналдырған,
Болдым ғой әкем қайта тірілгендей!
Анашым!
Айналайын, кемеңгерім,
Осылар, «келмей кетті-ау!» – дегендерің.
Құрт толы қаптың аузын сөктіреді,
Тағы да көк тіреді төбем менің!
Ал қане, келін-кепшік, іні біткен,
Бәріне қызмет қыл, жүгіріп сен!
Біздер түгіл, бұларды қарт анамның
Қыстайғы сары-мейіз сүрі күткен!
Кеңейіп сала берді-ау бөлмем менің,
Күңкілі қажет те емес енді өңгенің,
Достар-ай,
Жеткендерің жақсы болды-ау,
Апыр-ай, жақсы болды-ау келгендерің!.
Сәкен Иманасов