Анам менің күнде айтады бір тілек:
«Өзіңді-өзің күтсеңші!» – деп,
Күл, мейлің.
Көкірегімде лаулап тұрса шіркін от,
Күтінудің керегі не, білмеймін.
Кемігенін сезген емен күштің де,
Соңымда көп ілесе алмай қалғандар.
Арғымақтай дулы көкпар үстінде,
Мерт боп кетсең…
Онда қандай арман бар.
Сәкен Иманасов